การประเมินประสิทธิภาพเชิงนิเวศเศรษฐกิจ (Eco-efficiency: EE) เป็นแนวคิดที่ริเริ่มโดยสภาธุรกิจโลกเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (WBCSD) และได้รับการยอมรับในที่ประชุมสุดยอดด้านสิ่งแวดล้อม (Earth Summit) เมื่อปี พ.ศ. 2535 เป้าหมายหลักของ Eco-efficiency คือ การสร้างสมดุลระหว่างความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและการปกป้องสิ่งแวดล้อม โดยเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรและลดการปล่อยมลพิษ ซึ่งแนวคิดนี้สามารถประยุกต์ใช้ได้ทั้งในองค์กรและภาคธุรกิจเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน

Eco-efficiency มาจากการรวมคำว่า Ecology (ระบบนิเวศ) และ Economy (เศรษฐกิจ) กับ Efficiency (ประสิทธิภาพ) โดยมุ่งหวังให้องค์กรมีศักยภาพในการแข่งขันมากขึ้นและมีนวัตกรรมควบคู่กับความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม การนำแนวคิดนี้มาใช้สามารถช่วยเพิ่มโอกาสและศักยภาพในการแข่งขันขององค์กรผ่านการจัดการทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

โดยอ้างอิงตามกรอบการดำเนินงานตามมาตรฐาน ISO 14045 ควบคู่ไปกับแนวคิดการประเมินด้านสิ่งแวดล้อมตลอดวัฏจักรชีวิต (Life Cycle Assessment: LCA)